‍ سلام یار دربندم! دو روز از سال نو را سپری کرده ایم و تصور زندانی بودن تو دربند ستم هنوز برایم آسان نیست! تو چرا باید دربند باشی و ما رها؟ چقدر وقیحند اینها که میان ما به جرم حق‌گویی فاصله می‌اندازند. و چه دلسنگ شده‌اند که درد جدایی فرزند از پدر و جدایی مادر از فرزند برایشان لذتبخش است آن هم در هنگامه‌ی عید! اما کدام عید؟ مگر نه این است که عید ما روزی بود کز ظلم آثاری نباشد. حق با توست مهربانم! وقتی هنوز مظلومانی دربند ستم اسیرند و‌خانواده هایشان اندوهگین و چشم‌انتظار، حتی چند روز مرخصی هم ما را شرمنده آنان می‌کند. این روزها دلنوشته‌های همسران خبرنگاران زندانی را که می خوانم، دلم به درد می‌آید. چراکه باور کردنی نیست این میزان تنگ‌نظری نسبت به جوانانی که انجام وظایف حرفه‌ای‌شان به مذاق آقایان خوش نیامده و اینگونه اسیر شده‌اند! مصطفی جان! صبحگاه امروز وقتی چتر در دست زیر باران رو به جنگل در حال پیاده روی بودم، دلم‌ می‌خواست تو را درکنار داشتم تا به جای گام زدن در حیاط زندان، بهار را در طبیعت استقبال می کردی و من می توانستم دسته‌ی کوچکی از گیاهان خودرو و رنگارنگ را به تو‌ تقدیم کنم و بگویم: نگاهشان کن عزیزم ببین چقدر زیبایند و‌خوشبو! تو خوب می دانی غرق شدن در طبیعت برای من چقدر لذتبخش است و برای همین دخترمان را برای انتخاب شایسته اش برای محل زندگی تحسین می کنم. به فاطمه می گویم: نزدیکی و انس با طبیعت خوی انسان را نرم‌ می کند و کاش می شد همه آن ها را که با فطرت پاک خویش بیگانه شده از آدمیت فاصله گرفته اند به طبیعت کشاند، باشد که به خود آیند و زندگی توأم با محبت و مدارا پیش گیرند. عزیزم! از زمان تحویل سال نو تا این ساعات بامداد روز سوم از سال نو، من برای پاسخگویی به ابراز محبتهای دوست و فامیل و آشنا نسبت به تو وقت کم آورده ام. خوب می دانم این میزان محبوبیت میان مردمی که دفاع از حقوقشان جرم بزرگت بوده و‌هست، برای دشمنان کینه توزت رشک برانگیز است. و‌عجبا که نمی فهمند هرقدر ظلم آنان به تو و فشار به خانواده ات بیشتر می شود، محبوب تر می شوی. یاروفادارم! دوری‌ات برای ما به غایت سخت است. اما این که تو و‌یاران دربندت از جمله جامعه شناس فرهیخته دکتر سعید مدنی، زندان را با آن دیوارهای بلند و با همه تنگناها و سختی هایش به سرخم کردن مقابل ستم و تأیید ستمگر ترجیح می دهید و‌ بدون لکنت به نصیحة الملوک می پردازید، موجب مباهات ماست. دوستت می‌داریم و به استواری و‌ پابرجایی بر سر آرمان ها و تحقق رویاهایت ایمان داریم و تحسینت می کنیم. فخری سوم فروردین ۱۴۰۲