سلام یار دربندم! دو روز از سال نو را سپری کرده ایم و تصور زندانی بودن تو دربند ستم هنوز برایم آسان نیست! تو چرا باید دربند باشی و ما رها؟ چقدر وقیحند اینها که میان ما به جرم حقگویی فاصله میاندازند. و چه دلسنگ شدهاند که درد جدایی فرزند از پدر و جدایی مادر از فرزند برایشان لذتبخش است آن هم در هنگامهی عید! اما کدام عید؟ مگر نه این است که عید ما روزی بود کز ظلم آثاری نباشد. حق با توست مهربانم! وقتی هنوز مظلومانی دربند ستم اسیرند وخانواده هایشان اندوهگین و چشمانتظار، حتی چند روز مرخصی هم ما را شرمنده آنان میکند. این روزها دلنوشتههای همسران خبرنگاران زندانی را که می خوانم، دلم به درد…
۳۶۶
۰